(smuga światła)

См. также в других словарях:

• smuga — ż III, CMs. smudze; lm D. smug «wąski pas czegoś (zwykle światła, dymu itp.), wyodrębniający się z tła, z otoczenia; pasmo czegoś» Smuga światła padająca przez szparę. Smuga dymu, ognia ciągnąca się za samolotem. Smuga cienia. Smuga lądu na… …   Słownik języka polskiego

• smuga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. smudze {{/stl 8}}{{stl 7}} wyodrębniający się z całości, z tła wąski pas czegoś; pasmo : {{/stl 7}}{{stl 10}}W ciemności widać było tylko smugę dymu papierosowego. Przez szparę drzwi widać było smugę światła.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Jastrun, Mieczysław — ▪ Polish author and poet born October 29, 1903, Korolówka, Austria Hungary [now in Ukraine] died February 23, 1983, Warsaw, Poland       Polish lyric poet and essayist whose work represents a constant quest for new poetic forms of expression.… …   Universalium

• koci — «dotyczący kota, zwykle kota domowego; taki jak u kota» Koci krok, ogon. Kocie oczy. Kocia rodzina. Kocia zwinność. ∆ Kocie języki, łapki «kruche ciastka albo czekoladki, płaskie, o wydłużonym kształcie» ∆ Kocie łby «bruk z kamienia polnego» ∆… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające …   Słownik języka polskiego

• promień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. promieńenia; lm D. promieńeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiązka światła, smuga świetlna wychodząca ze źródła światła, ze świecącego obiektu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Promienie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• promień — m I, D. promieńenia; lm M. promieńenie, D. promieńeni 1. «wiązka świetlna, smuga świetlna wydobywająca się ze źródła światła, ze świecącego przedmiotu» Blady, jasny, srebrny, złoty promień. Zimne promienie księżyca. Ogród skąpany w promieniach… …   Słownik języka polskiego

• promyk — m III, D. a, N. promykkiem; lm M. i «mały promień, wiązka światła, smuga świetlna» Promyk słońca. Promyk lampy. ◊ Promyk łaski, nadziei, radości, szczęścia itp. «odrobina łaski, nadziei, radości, szczęścia itp.» …   Słownik języka polskiego

• strumień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. strumieńenia; lm D. strumieńeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niewielka rzeczka płynąca w wąskim, płytkim korycie; struga, potok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czysty, górski, bystry …   Langenscheidt Polski wyjaśnień